Yıllar önce alkolle arama kocaman bir bariyer çeksem de, nadiren 1-2 kadeh şarap içtiğim olur. Dün akşam da onlardan biriydi. Tabi geç de yatmanın ve şarabın etkisiyle, sabah 6:30'da kalkmak hayal oldu. 8'e kadar "ya hayır 1 gün atlasam ne olur ki? Zaten akşam düğün var, e yarın da yola çıkıyorum seferiyim, kaza orucu gibi kaza yogası var mıdır?" acaba derken, suratsızca kendimi matın üstüne attım. Bugün hafif bir pratik yapacaktım. Hem işe yetişmem lazımdı, hem de giderayak kendimi zorlamamak adına böyle bir karar vermiştim.Zihnimde, kendimce bahaneler yaratmıştım kısacası.
Fotograf: bu sene haziran ayında Londra Coldplay konserinden - bir gün öncesinde çok üzgünken, o acıyı devam ettirip, drama içinde kurban rolüne bürünmek yerine, oldu bitti geçmişte kaldı diyerek mutlu olmayı seçtiğim bir andan.
Güneşe selamla başladım pratiğe. Tabi bedende yükselen ateş, beni benden aldı, terler yine şıpşıp her yerimde, afakanlar basıyor, zaten geç kalmışım. "Hay Allah noluyor ki, şaraptan sanırım! Bak yine içmicem dedin, içtin görüyor musun sonucu?"
Bolca sorgulamalar, sonra bir ara bedende neler oluyora baktım, baktım beden başka yerde zihin başka. Bir ters duruş kendime getirir ancak diyerek, sirsasana ve handstand - evet 2.yi yaptım bugün hem de duvara çok az değerek :))) Geriye eğilmelerden bir iki duruş ekledim, urdhva dhanurasana - bu dönem favorim - kalp açıcı olarak en iyi hareket bence. Son bir hareket, twist ekledim, onurgaya iyice burgu yapmak çok iyi geliyor bu dönem klimalardan sürekli oram buram tutulurken ve kendimi derin gevşemede buldum. Öne eğilmeleri hiç eklemediğimi, prananın "p" sine yaklaşmadığımı, 10 dk sonunda, savasanadan kalktığımda farkettim. Bugün içe dönesim yokmuş demek :) Sonrada iyi ki yaptım bu 40 dakika pratiğimi diyerek mattan kalkıp apar topar evden yüzüm gülerek çıktım!
Diyeceğim şudur: o anda mutluysan, ne yapıyorsan yapmaya devam et! Geçimişi geleceği boşver! Tadını çıkar!
Dün gece şarap içtiğim için kendimi suçlayan ben, bütün eleştiri oklarını, yataktan kalkana dek ve matın üzerinde yine kendime saplamıştım. Oysa ki dün akşam çok da mutluydum o kadehi içerken. Ne bu sabah nasıl pratik yapacağımı düşünüyordum, ne de bu bana zararlı diye beynimi yiyordum. Sadece andaydım, buna bağlı olarak mutlu olmayı seçiyordum. Kendimi korumak adına koyduğum kurallar içinde sıkışmayı, nefes alamamayı değil.
Hayatta geçmiş deneyimlerimiz ve korkularımız sebebiyle kendimize çok fazla kural koyuyoruz. Gel bugün, sen de bir kuralı boz hayatında, bak neler değişecek, inanamıcaksın :)
Fotograf: bu sene haziran ayında Londra Coldplay konserinden - bir gün öncesinde çok üzgünken, o acıyı devam ettirip, drama içinde kurban rolüne bürünmek yerine, oldu bitti geçmişte kaldı diyerek mutlu olmayı seçtiğim bir andan.
Şimdi bakınca geriye, yüzümü gülümseten anlardan. Chris Martin ve muazzam enerjisinin desteği de tabi es geçilemez!
Mutluluktan 32 diş dolandığınız ve bol bol yoga yaptığınız bir haftasonu olsun! Kaldi 23!
Namaste
Irem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder