17

Teoman'ın en sevdiğim parçalarından 17 .. 20li yaşların başlarındaydım. Üniversiteye gidiyordum, kasedini aldığımda. Kim bilebilirdi o zaman .. 
Parçanın benim için en etkileyici sözleri şunlardı :

"Çok beyazdı, kir tutardı 
Ömrü kelebek kadardı .."

Kelebeklerin ömrü gerçekten de o kadar kısa mıydı ? Daha sonra yıllar içinde öyle olmadığını öğrenince, hep çok narin olduğunu düşündüğüm ve bana aşkı hatırlatan kelebekler için çok sevinmiştim. Yani zaten akıl var, mantık var, düşünsene  yaşam döngüsündeki "yumurta", "tırtıl" ve "koza" dönemleri dahil nasıl 1 gün yaşar bir canlı ?? Bazen ütopyalarla dolduruyoruz zihnimizi .. Sonra da onlara inanmayı seçip kendi gerçeklerimizi yaratıyoruz .. 

Bugün ofiste camdan dışarı bakarken önümden geçen münnoş beyaz kelebek, 17'ye geri döndürdü, ve açtım parçayı dinlemeye, sonra da üşengeçlikten yazamadığım 17.gün yazımı yazmaya başladım ..

Canlar, bu sefer biraz yaydım itiraf ediyorum bu 28günü. Aslında yaymak biraz acımasız olur, bitmeyen taşınma işinden dolayı hala o kadar ayakta bir hayatım var ki, yoga matımı serecek yerimi bile ayarlamadım evde .. Her seferinde başka bir köşeye koyup olmadı burası diyorum.. Bu a zihnin bir oyunu çok iyi biliyorum. İnşallah en yakın zamanda kendime huzurlu bir alan yaratacağım evde.. 

Bu dönemde klasik pratiklerim dışında, yoganın değişik çeşitlerini deneyimledim. Bir gün göz yogası, bir gün yüz yogası, bir gün karma yoga, bir gün hadi çimlerde bi ters durayım, bunu da deneyelim, hadi bi hollowback yapacam, hop duvara yapıştır popoyu derken pek çok çeşitle akışta #28gunyoga'ya devam ettim. İlla matın üstünde değil yoga. Hayatın kendisi yoga. Olaylara karşı verdiğin tepkiden tut, yediğin yemekten, aldığın hazza kadar .. Herşey yoga. 

Dün 17.gün yogasını sevgili Burcu Göncü'nün CY3 dersiyle yaptım.Uzun zamandır Burcu'yla pratik yapmamıştım. Özlemiştim, deneyin derim prenses yoginiyi. 
Aynı derse öğrencim Levent de girdi ve "neden enerjini harcıyorsun? bu akşam dersin yok mu?" dedi. 
Evet 21:45 dersim vardı, ve buraya tam da onun için, enerji toplamaya gelmiştim. Bütün kilit orda zaten, matın üstünde farkında olmak, ayak tabanlarımı hissetmek, kasları çalıştırmak, konsantre olmak.. bunların hepsi benim enerjimi yükseltiyor. Her ders sonrası o beyaz kelebek gibi kanatlanıp uçuyorum adeta. Hatta eski sevgilim, "sen hep yoga yapsana" derdi. Kendisini sevgiyle anıyorum. 

Burcu öyle bir konuşmayla açtı ki dersi tam benlikti: bugün gel niyet etme dedi. Her niyetinde bir engel, bir pürüz çıkar önüne dedi. Olanları olduğu gibi karşıla, kucakla dedi ve orda anında dün sabah yaşadığım ofissel krize gittim. Bütün günümü, karın ağrısıyla geçirmeme sebep olan Koreliler'in etkisinde o kadar kalmıştım ki, ilerleyemez olmuştum günlük akışımda. Tam da o an bıraktım direnmeyi ve aktım matta. Tüm gün bedenimde ve zihnimde tuttuğum o ekşi acıya nasıl dayanmıştım o saate kadar ? Bunu hep yapıyoruz kendimize. Birşeye takıyoruz ve pürüz çıktığında, olan bitene takılı kalıp, gelen güzellikleri kaçırıyoruz. Oysa hayat o kadar güzel ki, gidenden sonra gelen daha da güzel her zaman. 

O yüksek enerjiyle, eve gidip bişiler atıştırıp stüdyoya geri döndüm. 21:45 CY1 dersim var.. En büyük şansım evimle stüdyo arası yürüyerek 15dk.  

Ve belki de orda teslim olmanın verdiği enerjiyle, tüm gün omuzları düşük karın ağrısıyla gezen ben, sınıfta 26 bekleyen canı görünce, hayattaki mucizelere şükrettim. 
Birşey gidiyorsa, inan daha güzelini veriyor evren. İlk günler özel ders gibi olan ders, gittikçe çoğalıyordu .. 

Şükür.

Siz 17'yi okurken, ben hayatımda yeni bir alan açmaya, 9gün sessiz olacağım kampa odaklanmaya başladım bile. 1 güncük kaldı. Çok heyecanlıyım. Biberon ve çocukluk ayını al gel dediler .. ikisini de aldım gidiyorum. Gerisini bilmiyorum. Yeniden doğuma gidiyorum ..

28gunyoganın son günü ordan çıkacağım. 

28'inde 28'de görüşürüz :)

namaste

ps: dün akşam ki dersimin çıkışında, Eda ile beraber çimenlerde koşturup, treepose'u beraber yaptık. Eda'cım, konuştuğumuz tüm hayallerin hayırlısıyla gerçek olsun, ışıldamaya devam..